Ovanın Sesi
Hafta sonu İsmil, tarihi günlerinden birini yaşadı. Bundan yaklaşık on yıl kadar önce halis bir niyetle, İsmil’de bir dernek hizmet binası yapmak için yola çıkan İsmilli Kazak Türkleri Derneği yönetimindeki kardeşlerimiz, emeklerinin karşılığını alarak bu sosyal tesisin açılışını yaptılar. Nazik davetleri ile katıldığım açılışta, bir İsmilli olarak gurur duydum ve kendilerine hayran kaldım. Baştan sona, […]
Günümüzde halen bu tekkeye gidip, özellikle çocuklarına şifa bulduğunu söyleyenler oldukça fazladır. Ayrıca tekkenin batı kısmındaki açık alanda da eskiden çok sayıda kabirin olduğu ve burada bir çok kemik kalıntısı çıktığı anlatıla gelmektedir.
Yetmiş yıl kadar yaşadıkları bir yerde kendi kültürlerine sahip çıkıp yaşatmak ve unutturmamak adına bu çalışmayı yapmaları kendileri adına gurur verici. Bir İsmilli olarak bu konuda kendilerine imrenmemek elde değil. İçimden yüzlerce yıldır yaşadığımız İsmilimizde keşke bizim de böyle toplanıp bir araya gelebileceğimiz bir kültür evimiz olsa öz kültürümüze sahip çıksak demeden geçemiyorum. Belki bir gün…
Muzaffer amcamız 26 Şubat 1942 de İsmil’de dünyaya gelmiş. Babası eski gazilerimizden Mehmet Efendi annesi ise Elife hanımdır. Muzaffer amcamız ilkokulu İsmil’de okumuş sonrasında Konya Sanat Enstitüsü motor bölümünü bitirip iş hayatına atılmış.
Bu bayramlar yerel halk için oldukça önemliydi. Zira bu şenliklerle halk bir araya gelir, dede-torun, akrabalar, konu komşu kaynaşırdı…
23 Nisan’lar, 29 Ekim’ler, 19 Mayıs’lar…Hepsi bu ciddiyetle ve milli şuurla son derece heyecanlı ve coşkulu kutlanırdı…
Bir r okul idarecisi olarak sadece eğitim değildi derdi, İsmil’in sosyolojik sorunlarını, gençlerimizin durumunu ve geleceğini de kendisine dert edindi hep.
Bülbülden bir nidâ geldi güllere
Vefasın sürmeden göçtü gidiyor
Üftadeler yalın ayak yollara
Ağlaya ağlaya düştü gidiyor a bülbül
Mehmet Vasfi TÜRK, 1896 yılında Konya’nın İsmil köyünde dünyaya gelmiştir. Babası “ Köseler” sülalesinden Hacı Ahmet Çavuş, annesi ise Kadınhanı’na bağlı Kestel köyünden “ Samatzâdeler” den Rahime Hanım’dır.
Rahmetli Güner TEKELİ hocamla, İsmil ile ilgili araştırma yapmaya başladıktan birkaç yıl sonra tanışmıştım . 1960 yılında İsmil Atatürk İlkokulu’nda görev yapmış bir öğretmendi kendisi.
Hayat katarının ta en arka vagonunda yolcuyum
Başımda bere, elimde sarı madenden bir boru
Deli gibi gidiyorum katarın gittiği yere doğru